Voor de Boekenweek ging de nieuwe bibliotheek op zoek naar Almeerse kunstenaars die over werk beschikken die in lijn staan met het thema ‘Tweestrijd’. Na veel inzendingen is er uiteindelijk een samenstelling gekomen van zeven Almeerse kunstenaars. Collin de Bruin is één van de deelnemende kunstenaars! Collin combineert woorden met beeld en maakt hiermee poëtische collages. Wij stelden Collin de vraag, wat betekent ‘Tweestrijd’ voor jou?
Haar stem
In een eenvoudige kamer
Met een ledikant en een
Uitzicht op de tuin
Hoorde hij duidelijk haar stem
Net zo helder als vuur in de mist
Een bekoring
Mooier dan hij kon herinneren
Een parallelle wereld
Het was hem allemaal te veel
Deze collage gaat over eenzaamheid en het verlangen naar degene die je lief hebt. De herinnering kan dan soms te veel zijn. Het is een tweestrijd tussen hoofd en hart. Hoewel het hart de liefde nog voelt, weet het hoofd dat het is verdwenen.
In deze collage is de tekst ook een collage. De woorden komen altijd als eerst. Ik zoek in oude boeken naar woorden die me op dat moment raken. En het ene woord zoekt als het ware de anderen. Als ik de gedichten beschouw, dan geven ze altijd een denk- of gevoelsrichting, maar ze zijn nooit gesloten. Ik nodig de kijker/lezer uit om met mij met te reizen of mee te denken, maar wil niet teveel invullen. Het gaat mij om nieuwsgierigheid of verwondering.
Na de tekst ga ik op zoek naar beelden. Beelden die passen bij de woorden. Ik wil niet dat het een illustratie wordt van de woorden. Het moeten beelden op zich zijn, met een autonome waarde. De sfeer in het beeld laten een verhaal zien, die je als kijker meeneemt en waar je als kijker je eigen invulling aan kunt geven.
In deze collage vond ik het een uitdaging om de stilte vorm te geven. Hoe laat je geluid zien? Hoe kun je leegte laten zien. In de stilte denk je de stem stem te horen van degene die er niet is; van degene die er niet meer is. Je hoort het in een toon of klank die je buiten hoort, net zoals je soms nog even de aanraking of de omarming voelt. Of dat je in een briesje de vage geur van het verleden ruikt en terug gaat in een herinnering.
In dit werk begon ik met de man die een brief leest. De introvertheid en de aandacht voor de brief greep mij. Daar wilde ik meer inhoud aangeven. De ruimte eromheen moet het vergankelijke tonen.
Bij mij thuis zingt iedere zomeravond een merel. Voor mij staat dat symbool voor de roep van de avond. Het geluid van de merel verspreidt zich, zoals het bladzilver zich verspreid door de ruimte. Helaas sterft ook het geluid weg in de nacht.
De aanraking van degene die er niet is heb ik ook zichtbaar gemaakt. Het verdwijnt in de achtergrond, nauwelijks zichtbaar maar voelbaar aanwezig.
Mijn werken hebben altijd een relatie met het vergankelijke. De dingen die voorbij gaan, de rijkdom die verloren gaat – daar zit schoonheid in! Vroeger trok ik vaak affiches van de muren, om de schoonheid van het vergankelijke. De toekomst is zonder het verleden niks waard!
Benieuwd naar de expositie en andere kunstenaars? De expositie is online te bezoeken. Lees ook de interviews met drie andere kunstenaars. Die van Jeroen Bouwmeester lees je hier, die van Carmen Vasquez Levie lees je hier en die van Arjan Spannenburg lees je hier terug.
Geef een antwoord