Op het geniale af van Benedict Wells is het beste te omschrijven als een combi van een coming-of-age verhaal en een road novel. Het boek bevat alle ingrediënten voor een spannende road-novel: van lange tochten in de Chevy tot aan stops bij benzinestations, compleet met overnachtingen in goedkope motels en het gevoel van vrijheid. Op sommige momenten tijdens de roadtrip voelde ik zelf de naïeve hoop alsof alles mogelijk is. Ik schreef een review. Lees je mee?
Over Op het geniale af
Francis Dean en zijn moeder wonen in een trailerpark in New Jersey. Hij ziet niet in hoe hij ooit een betere toekomst moet krijgen en heeft zijn hoop daarop allang opgegeven. Maar dan doet zijn moeder met een schizoaffectieve bipolaire stoornis in een psychiatrische kliniek een zelfmoordpoging. Ze heeft een afscheidsbrief achtergelaten voor Francis waarin ze vertelt over een absurd experiment waarin Francis is verwekt. Zijn vader – die hij zijn hele leven niet heeft gekend – blijkt een echt genie te zijn, cum laude afgestudeerd aan Harvard. Francis weet ineens zeker dat hij hem wil ontmoeten, het zou zijn leven kunnen veranderen. Samen met zijn beste vriend, de nerd Grover en de heikele Anne May die hij heeft leren kennen in de psychiatrische kliniek waar zijn moeder zit, maakt hij in de oude Chevy van Grover een roadtrip dwars door Amerika. Hij wil weten wie hij is en hij denkt dat hij niets heeft te verliezen. Maar is dat ook echt zo?
Wat je kunt verwachten
Op het geniale af wordt op een luchtige en vlotte manier verteld. De cover mag dan wel zwart-wit zijn, de inhoud is dat niet (op de zwarte woorden op het witte papier na dan): Wells neemt je mee op een reis vol uitdagingen, langs diepe dalen, hoge pieken en brute wendingen. Maar ook neemt Wells je mee in filosofische mijmeringen: wat betekent je afkomst? Welke invloed hebben je ouders op jouw leven? Op jouw identiteit? Wells zet je met deze vraagstukken aan het denken, maar zonder zelf een duidelijke stelling in te nemen.
Sommige stukken van Op het geniale af vind ik wat opsommerig verteld – sommige zinnen lopen niet lekker vloeiend in elkaar over – terwijl andere stukken juist heel creatief en origineel worden beschreven. Daarbij vind ik het overgrote deel van het boek op een meer vertellende manier geschreven, waardoor ik de scenes niet goed voor me zie en daardoor niet makkelijk in het boek getrokken word. Ook vind ik de personages nog wat oppervlakkig en hadden zij van mij meer diepgang mogen hebben om ze echt boeiend te maken.
Verder wordt er op het einde een intense spanning opgebouwd, maar die wordt voor mij niet ingelost waardoor ik met het gevoel achter blijf van: “Is dit het? Of mis ik een pagina?” Met nog maar één woord meer had hij voor mij het verhaal ijzersterk kunnen eindigen. Wel moet ik erbij zeggen dat ik de laatste tijd het lastig vind om een boek te blijven lezen, omdat ik snel verveeld raak. Op het geniale af is daar een grote uitzondering op: het boek wist me van begin tot eind te boeien.
Wat ik vind van het boek
Kortom: Op het geniale af leest lekker weg, maar zet tegelijkertijd toch aan tot nadenken over vraagstukken rondom de invloed van je afkomst. Wat ik minder vind is de schrijfstijl en de personages hadden van mij beter uitgewerkt mogen worden, net als de inlossing van de spanning op het eind. Echter vind ik het verhaal zelf origineel bedacht en passend bij de huidige tijd. Daarbij vind ik het verhaal op een originele manier neergezet. Het boek maakt me nieuwsgierig naar andere werken van Wells.
Geef een antwoord